Het letsel van Emma: "Ik heb nog steeds weleens het gevoel dat ik tekort schiet"

Wil je ons iets meer vertellen over het letsel dat je hebt opgelopen? 

"Jazeker. Ik fietste vroeg in de ochtend op mijn elektrische fiets net buiten het centrum van de stad, toen een tegemoetkomende auto op mijn weghelft terecht kwam. In een fractie van een seconde dacht ik dat de bestuurder me nog wel zou zien, maar hij week niet uit en sneed me af. Ik reed de berm in, waar mijn fiets tegen een grote steen tot stilstand kwam, en ik over het stuur geworpen werd." 

Wat gebeurde er toen?

"In eerste instantie kwam ik met de schrik vrij, mijn rechterheup deed wel pijn en ik had behoorlijk wat blauwe plekken. In de loop van de dag kreeg ik ook hoofdpijn, maar daar zocht ik niet zoveel achter. Ik ben 's avonds met een paracetamol naar bed gegaan. Maar binnen een paar weken tijd kreeg ik steeds meer vage klachten, gevoeligheid voor licht en geluid, duizeligheid en vermoeidheid. De huisarts zei dat ik mogelijk toch een hersenschudding had opgelopen bij de val, met whiplashachtige klachten als gevolg. Voor de zekerheid is er een MRI scan gemaakt van mijn hoofd en nek, daarop waren gelukkig geen afwijkingen te zien."

We zijn nu bijna vijf jaar verder, welke impact heeft het ongeval gehad op jouw gezondheid? 

"Ik ben niet meer de persoon die ik was voordat ik de klachten kreeg. Nog steeds ben ik overgevoelig voor prikkels, daar ondervind ik ook de meeste hinder van in het dagelijks leven. Met pijn kan je tot op zekere hoogte leren omgaan, maar de overprikkeling is soms echt slopend. Ik ben daardoor minder sociaal geworden, plan uitjes van te voren en heb veel meer rust en slaap nodig om bij te komen. Ik mis de spontaniteit waar ik altijd zoveel van hield. Ja, er is wat dat betreft veel veranderd."

En hoe zit het met werken?

"Ik had voor het ongeval een veeleisende baan in de reclamewereld, waarin ik na een revalidatieperiode van anderhalf jaar probeerde te re-integreren. Dat is helaas niet gelukt. Na veel wikken en wegen ben ik voor mezelf begonnen. Ik werk minder uren en deel mijn eigen tijd in, zo houd ik meer energie over voor mijn privéleven. Er komt minder inkomen binnen, maar gelukkig hebben we het salaris van mijn vriend als vaste basis."

Heb je behandelingen of therapieën gevolgd ter bevordering van je herstel? Wat heeft voor jou gewerkt? 

"Er is niet één behandeling geweest die me veel heeft gebracht, het is echt een combinatie van therapieën en aanpassingen in het dagelijks leven. Osteopathie heeft de pijn in mijn heup, rug en nek verminderd. Mijn overprikkelingsklachten heb ik nu beter onder controle, doordat ik meer rustmomenten pak gedurende de dag. Dat heb ik me eigen gemaakt tijdens het revalidatieprogramma dat ik heb gevolgd. En omdat ik nu minder en vanuit huis werk, hebben we een hond geadopteerd. Wandelen met hem is echt mijn nieuwe hobby geworden!"

Als je terugkijkt op de afgelopen jaren, wat is dan mentaal gezien de grootste uitdaging voor jou geweest? En hoe ben je daarmee omgegaan? 

"Prioriteiten stellen. Vooral in de eerste jaren heb ik daar enorm mee geworsteld. Ik wilde niets loslaten en daardoor schoot ik overal te kort. Dat was zo frustrerend, ik had het gevoel dat ik faalde. Het besluit om ander werk te gaan doen is goed voor mij geweest. Ik heb nog steeds weleens het gevoel dat ik tekort schiet, vooral richting mijn vriend en dochter. Dat maakt me dan verdrietig. Inmiddels heb ik geleerd dat ik deze gevoelens beter kan uiten, dan ze op te kroppen. Want dat maakt het alleen maar erger."

Ten slotte, is er iets wat je anderen zou willen meegeven die dit overkomt? Iets wat jij misschien eerder in het (herstel)proces had willen weten? 

"Ik heb ervaren dat het herstelproces na een ongeval best eenzaam kan zijn. En dan heb ik nog wel een partner die mij ondersteunt en een hele lieve dochter. Via een Facebook groep voor mensen met whiplashklachten heb ik een lotgenoot leren kennen bij mij in de buurt. We gaan af en toe koffie drinken. Even met iemand praten die begrijpt wat je meemaakt, tips uitwisselen. Ik zou willen dat ik dat eerder had opgezocht." 

Mogen we jouw verhaal ook delen? Meld je gerust aan.